بیع زمانیبیع زمانی به فروختن عین در بخشی از زمان به‌گونه‌ی دائمی گفته می شود. این عنوان - که در لاتین از آن به gnirahs emiT تعبیر می‌شود- از عناوین مستحدثه است. ۱ - کیفیت بیع زمانیبیع زمانی معمولا در خرید و فروش اماکن گردش‌گری به کار می‌رود؛ بدین‌گونه که مبیع تنها در بخشی از زمان- مثلا فروردین‌ماه- به ملکیت مشتری در می‌آید و او در طول سال تنها در ماه فروردین مالک کالای خریداری شده خواهد بود. ۲ - حکم بیع زمانیبسیاری از معاصران، تحقّق چنین معامله ای را در قالب عقد بیع، صحیح نمی‌دانند. [۱]
مجموعه آرای فقهی- قضایی در امور حقوقی،ج۱، ص۹.
[۲]
استفتائات جدید (مکارم)،ج۲، ص۲۶۲.
البتّه برخی آن را به عنوان عقد مستقل یا عقد صلح، صحیح دانسته‌اند. [۳]
استفتائات فقهی مرکز تحقیقات فقهی قوّه‌ی قضاییه.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص ۱۸۰-۱۸۱. |